Denizli Vergi Dairesi Başkanlığında beraber Görev yaptığımız Sayın Mehmet Arıkan’a ithaf olunur. Ne güzel günler geçirmiştik beraber.

Sivas eşrafından, çoook kıymetli...
Mehmet Efendi adında
muhterem bir zat var idi.
Mehmet Efendinin meziyetleri saymakla bitmezdi.
Son derece de saygılı...
Saygılı olduğu kadar da;
Avını en az bir kilometreden seçmekte,
Son derece de maharetli,
Sevgisi sonsuz olup,
hizmette kusur etmezdi.
İşini son derecede iyi yapar,
Ücret konusunda kapris yapmaz;
Bir küçüğe[ 1] çakmamayı
ucuz saymazdı.
Topuktan yakalamayı seven...
Topuktan yakaladıktan sonra...
Dünyanın;
En ünlü kimyasal çözücüleri bile zor ayırabilirdi...
Sanata çok duyarlı,
Beşeri münasebetlere önem verir.
Müziği iliklerine kadar sever;
Sevgisinden dolayı;
Sivas ellerinde sazı çalınır...
Sazının inleyen nağmeleriyle,
Çamlı beller
bölüüük bölük bölünürdü.
Ne yazık ki,

Bu muhterem Mehmet Efendinin;
Korkunç bir rüyası,
bir hayali vardı;
Ezip geçmek...

Ezilir....
Ezilir...
Yine de;
Ezmek fikrinden vazgeçmezdi:

Ne diyelim;
Her güzelin bir kusuru varmış,
Mehmet Efendinin ki de
Ezip geçme uğruna;
Ezilip geçilmek...

Üzülme be Mehmet Efendi!..
Bir gün gelir sende güler...
Sende, Ezip geçersin..

Kim bilir belki yarın...
Belki yarından da yakın...
Denizli, 29.05.2004

[1]= 35’lik içki demektir.