2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
828
Okunma
Yalnızdır insan
Anlamaz gündüzleri
Ne zaman gece koyar da başını yastığa
Dalar yalnızlığına
Kaybolur, küçülür hayatı
Yalnızlığının derinliğinde
Yalnızdır insan
Hissetmediğinde sevdiğinin sıcaklığını
Dokunamadığın da gözlerine
Soğuk yatağında tek başına
Tir tir titrediğinde
Yalnızdır insan
Gözlerinden dökülen çığlıkları
Duymadığında kimse
Yorganına sarıldığında
Anne diye
Yalnızdır insan
Ölümle yaşam arasında bir farkın olmadığını bildiğinde
Sevginin kıymetini bilenin sevgiyi
Tadamayacağını anladığında
Düşündükçe mezarı başında gözyaşı dökecek birinin olmadığını
İşte dört gözle sarılır hayata
Yoktur başka sarilacagi kimse
Yalnız insanın
5.0
100% (4)