Dibe Vurmuş Yalnız Menekşe
Yalnızlık kökü sağlam sarmaşık
Geçmiş gelecek damarlarına dolanmış Alışkanlıklara gebe yıllar… Doğum saatini hiç atlamazlar Salınmaktan usanmış susuz kalmış turna Son bir kırıntı kalmış tırnağında Adı umut solmazsa ay kararınca Dolu vurmuş düşlere fırtına tipi Güneşin asık yüzünde çizgiler belirdi Yağmuru okşuyorken bulutun sol eli Menekşe döküyor mor çiçeklerini Kim bilir bahçıvan mı incitti… Gülen yüzüyle umursamadan mı gitti İmrenerek seyrederken kardelenleri Narin yaprağının tuzu saksıya değdi Taş binalarda çoğalıyor yalnızlığın nesli Ağla gizli ya da aşikar Hislerin güçlü güçsüz kaldırımdalar Yanar dibe vurduğunda yıldızlar Düşlerin ayak sesi gibi karanlıktalar Tapınakların duvarlarında ağlarken güvercin kanatlılar Şeytan avcı olmuş boşluklardan sızar Dilek ağaçlarında kilit mi var Bataklıktan çıkıyor dalmış hülyalar İnançlar menekşeyi kardelen yapar. Zühal Z… 14.04.08 |
Bütün sarmaşıklar karmaşık
Görebilene aşk olsun
Şiiri yazan da tam bir aşık !
....................................
Tebrikler YağmurGulu!