YA SABIR !!!Daha dün hercai türküler büyüyordu dilinde, gün sayıyordu Şimdi hasret nöbetlerinin Araf’ında bir baba... Anadolu’nun bir kasabasında Aralık ayazında aralandı mevsimler Tükendi gözünün feri Yıkıldı yüreğinin rahlesi Tabureye tünemiş ihtiyar gözlerle baktı etrafa İyotlu travmasına tutunarak Yiğidinin resmini çizdi ufuklara Ucuz soytarıların, küf kokusuyla dönen başını İsimsiz bütün çiçeklerin cennet kokularını doldurdu ciğerlerine... Üstü açık üşümeler sardı yüreğini Asil duruşunu bozmadı bile Gözlerinin dağlarında uyandı bir eşkıyanın bakışı Kahpelikle vurulmuş bir suretin ifşası Lacivert giyinmiş gecede bir serçe kondu kırılmış dallarına Ellerinde hüzün artığı bir kış Sıkılgan yeminler dualarına karışıyordu Demiri eritiyordu sabrı, Daha yirmiydi yaşı... Zemheriden buz tutmuş hasretinin en acısıydı Hiç bir düşe denk gelmiyordu ki hayra yorsun Doğmamış sabahlarının suskunluğunu İpe sapa gelmez pazarlıksız ayrılıklarını Terli yalnızlıklarını Gün artıklarını Yiğidinden kalanları Ömrümün çekmecesinde nasıl saklardı.... Sabah ezanında, Ülkemin omurgasına tutunmuştu acılar Paramparça edilmiş ne düşler katledilmişti.... Ölümün bir nüshasına yaslandı yürekler Mahmur gözlerinin kırsalında Şah damarlarına kurdular otağı Vatan coğrafyasında ağır telaşlı gitmeler Yakışmadı kara yağız yiğitlere Bir türkü molasında şimdi hiçlik Avucunda alaturka bir kitabın bağımsızlık bildirileri O yorgun ırmakta sular küs, itin avucunda ise puşt ayazı Yırtık ömür notlarında kırık ezgileri ağlar .... Kahırla kapanırken gecelere perdeler Dinsin şu yüreğimin hıçkırığı Ezbere biat eden rezil değil ki ruhum Sadece içten içe yanan, fitilsiz bir kandil oluyor ömür.... Ayak ucuna bırakılmış sessizliğinde Gözlerinin kapısına kurban oğul Rüzgarları avuçlayan üzüm karası saçlar kan revan Mevsim hazan oğul hazan Hüsran kınaları yakmışlar ellerine melekler Kokunla ağrıyan kalbim ne kederler ördü Dilimin cebinde bir intihar zulası Üstü başı kirli küfürlerim Öte yakada bayrağıma küfreden kansızlar Yetti artık her ağıt sonrası Geriye kurşun ağırlığı hüznün Kanadında baygın insanlık kaldı.... Şimdi,derin pusular düşer hayali varoş geceli ; yarınları meçhul kentlere oğul..... Seni şimdiden ne çok özledim oğul, ne çok özledim ... peri feride ÖZBİLGE 20/12/2016 |