KAYBETME UMUDUNU
Bu şiir anlayana kıstasta kıssa
Anlamayana boşa kalem kitabe kussa Usanmam asla bu yolun sonu yassa Ben korkmam hak söz acı ve sızıysa Yine ezileni savunurum çare yazıysa İnsanlık suskun masumların kalbi ezelden ayaz Resim çizen çocuğun elinde tek eksik renk beyaz Düştük diplerin dibine yaşamak parayla ama bedava ölmek İçecektik Halep’te salep biçecektik un ekipte ekmek Çözüm mü ağıt yakmak artık bu zulme ses çıkarmak gerek İşim canımı dişime takıp manayı insanın önüne sermek Kolaydır sövmek ve yermek değerli olan sırra tez ermek Ağla gözyaşım değersiz çaputlara umut bağla Kuruntularla yaşar insan hayatı baştan savma Bir ordunun yapamadığını bir kalem yapar İnsan vurdumduymazdır hep yoldan sapar Tapar paraya,şeytanla iş yapar apar topar Kulun cehennemi kalbidir nefis ateşini körükler İblis tutar elinden ademin,peşinden sürükler Hayat sıratında kimi şimşek gibidir kimi emekler Gönlü pas tutmuş olanlar baştan batıla dönükler Bu kaç oldu kirleteli özünü aç gözünü ademoğlu Hak doğduğu zaman yalanın talan olacağı doğru Yüreğini pis olan her şeyden herkesten koru Yaptıklarının karşılığını bulacaksın kaybetme umudunu... |