Ceyhan’a Dicle’ye hiç akar mıydım?
Gönlünde çağlayan suyun olaydım.
Ömrünce yakanı bırakır mıydım?
Beş para etmeyen huyun olaydım!

Yanmazdı içerim buzul göllerde
Kaygısız yatardım gurbet ellerde
Şikâyet etmezdim kızgın çöllerde
Gamzende çıkrıksız kuyun olaydım!

Belki bir kıyıda ya da köşede
Dolapta, sandıkta, rafta, şişede…
Kesinkes olmazdım ki endişede
Unuttuğun şuyun, buyun olaydım.

Ne kasvet çökerdi ne de bir hüzün
Yüzün aydınlanır, parlardı gözün
Şavka boğulurdu gecen gündüzün
Elektrik aldığın duyun olaydım.

Bıkmadan gelirdik aynı oyuna
Sıcacık yatardık koyun koyuna
Ererdi fidanlar elbet boyuna
Âlemi sezdiğin duyun olaydım!

Dalar tefekküre… Dalar huşuya…
Koşardım nefsimi en zor koşuya
Canciğer dostuna, konu komşuya
Gönülden dökülen hu’yun olaydım!

31 10 2016
Salih ERDEM