Nasıl bir şeydi şu Vatan aşkı? onca kan kokusu ölümlerin arasında yırtık çetiklerin ucunda yokluğun tam ortasında nasıl bir zafer bekliyordu ?inanç mıydı iksiri?



Ya ben adımda özgürlük yazan kadın bu topraklarda ne işim vardı?rahat ileri geri sallanan ahşap sandalyemde elimde kitap bahçemde soluklanmak varken



Ama adı aşk sürükleyen tek şey aşk,ya çabalarım boşa gittiyse ya o öldüyse ?bunu söylemeye dilim bile varmıyordu,içimden geçen bu acı sözler elimde yetişmesi gereken kan şişesi bir askerin inilti sesleri ve yeni gelenlerle toparlanıyordum



Dağlarda unutulmuş o bembeyaz kardelen
diretiyordu mart sonunda,nevruzlarını
şarkılarını unutmuştu mevsim
Kar lapa lapa kanları örtmek için uğraşıyordu



Celladı mıydı şu düşman?
bulutlar bomba ateşinde kan kırmızı boyanırken
bir dolu asker kopan parçalarını vatana adıyor durmadan
biraz sonra susacak bedeni kaskatı kesilecek tek bir sorusu olmadan


Kiminin ayağı kiminin kolu yok, bazıları başından yaralı elimde sargı bezi
koluma sıkıştırdığım kan şişesi acı içerisinde bağıranlar
sağlam kalan titrek eli ’’şu mektubu ’’dedi ...kesildi sesi
şaşkınım hangi tarafa koşacağım şimdi ?



Bir somuncuk ekmek bakır küçük bakraç bir içimlik çorba
o bile geçmez boğazımdan ,genzimde kan kokusu dolu
kulaklarımda yankı yapıyor inleyen sesler
vatan diyor iki dudak arasında son sözü




Morfin mi? o çok az,acı içinde inliyor askerlerim
can kopuyor sanki canımdan savaşın en kanlı günleri
bir duvar dibinde hıçkıra hıçkıra ağlıyor kulaklarını tıkamış
elleri ile sanki çıldırmış gibi



sarılıyorum sımsıkı ,galiba dramın tam orta yeri,
az sonra salacağım ellerimi yetiştirmem gereken
sargı bezi,serum şişeleri



O da nesi ?yüzü sarılı bir subay inleyemiyor bile
sadece görünen o gözleri,yastığını düzeltirken kolumu yakalıyor kuvvetli elleri,
şaşkınım değişip duruyor şu yüzümün acı dolu mimikleri
sevinemiyorum sağım solum vakitsiz ölüyor
önce vatan! diyor hala şu toprağın korkusuz askerleri