s/öz bana yeterŞu gönlüm de biten narin çiçeksin Dökülse yaprağın öz bana yeter Hayallere iten sen tek gerçeksin Her daim verdiğin söz bana yeter Apayrı beden de biriçik eşsin Kur ocağı Sevgi’m kaynayıp pişsin Aşkınla kalbime, düşen ateşsin Tutuşup yaktığın köz bana yeter Alımlı tavrınla çalımlar atsan O yay kaşlarını gerip de çatsan Kirpiğin ok yapıp kalbime batsan Bakarken kırptığın göz bana yeter Küçücük dünyama inmiş meleksin Fallar da tuttuğum sanki dileksin Düşerken dalından kokan çileksin Elimde renk kalmış iz bana yeter Çağlayan pınarım su da sesimsin Yaşama kaynağım hep nefesimsin Kışı, baharı, yaz, say dört mevsimsin İçim de sen olan güz bana yeter Güneşi istemem doğmasın varsın, Gece dolunayı bulutlar sarsın Dünyamın ışığı sen bana yarsın Zühre yıldızını çiz bana yeter Cansız Kafkasi’ye canını kattın Güldürüp yüzümü kederi attın Serip mutluluğu döşümde yattın Çatlamış ruhuma sız bana yeter Senin olan kalbi gez bana yeter Osman Onuktav Kafkasi 06/12/2016 Nazire Kalem İçtim gözünden aşk denen şarabı Hiç düşünme sen günah sevabı Geçtiğin yolların olum tugrabı Yeterki çiğneyip ez bana yeter....... murat meral . Teşekkürler . |
beğeniyle okudum harika dizeleri
kutlarım saygılar.