SONBAHAR VURGUNU
Sen
Anlatılmazım Yaşanası sevdam Gözlerimin,sözlerimin buluştuğu teslimiyetim Nerdesin? Sen Çocuk kalbimin arkadaşı Bendeki aşkın adı;Sen Ve sende kök salan bütün yapraklarım Soldu bir sonbahar vurgununda Bilmez’misin Hani çiçek çiçek açardım ya avuçlarında Şimdi dökülüyorum birer birer dallarından Sensizlik vurgunu yedi yüreğim Nefesim kesiliyor bak Kaybolup gidiyorum yokluğunda Dön gel yeniden bir bahar akşamı Açsın yine penceremde erguvan çiçeklerim Yeniden okşasın ellerin sevdalı başımı Kapatıp gözlerimi Öylece kollarında kalayım Dalarken en güzel senli rüyalara Düşlerim uyansın kâbuslarından düğümlenmesin boğazımda hıçkırıklarım Gel.ne olur bitsin bu sonbahar vurgunu Uyutup sensizliğimi sevdalı avuçlarında Ben sana güneş olup Ben sana uyanayım... Gülseren MORKAN 09/12/2016 |