sergen bir gönlün utanmaz cakası var
tüm insanların o canileşmiş yüzlerinde
beklenirken atiden ufacık da olsa bir gülüş
kibrin ve gururunun kırılamıyor ki böbürlenmesi
utanıyorum insansızlıktan
kaç kişi kaldı ki pak bir gönlün saflık çilesinde
kaç gönül
kaç vicdanlı ve kaç kişide sevgi ve saygı kaldı ki
yüreğim param parçadır umutsuzluktan
kam damlayıp da duruyor insanlığın gözünden

tanrı misafiri inceliğinin çoktan kalktı hükmü
iblis tohumunu kökten bıraktı bile
yüreklerin tam da ortasına
sahtekar bir iki yüzlülüğün bin bir methiyesi işleniyor
fitnelikler çoğalıyor varla yok arası vicdansızlıkta
ölümler yüceleştiriliyor
ve kutsal kıymetlerimizin örtüsü kullanılarak çoğaltılıyor

çapraşık ve silik tüm ilişkiler
görkemle akıllarımıza kazınıyor
çıkardan doğan ölümcül bir elbise giydiriliyor
hiç vebal günah bilmeden ve utanmadan da
tüm şark’ı cehennem gibi sarıyor
sabilerin masum cesetleriyle beslenenler
bize ateş deryasından kalma tüm seçenekleri sunuyor
aptallığımıza hiç yanmadık ki kalırken o korlu ateşlerde

oysa ki bu ülkü sarhoşken ortaya çıkmadı ki
içkiyi ve şehveti şah yapan o akılara yanarım

gücendik en fazla o dönme ruhlu canilere
tutulmuş izanlar cehennemin ta dibinde
koparır toplumumuzu öz bağlarından
bize dik durmak farz oldu artık
kurtulmak için kokuşmuş o batının
tüm o iblisçe ve kahpe tuzaklarından

geç kalınmış zamana karşı hız verilmeli maziden
ve kalkarak saf tutulmalı insanlar Çıfıtlığa karşı
al bir huşuyla şafaklarda dalgalanan için
ve bu boynu bükük vatanın bahtını açmak için
illa ki atinin umutsuzluk zincirini orta yerinden kırmak için
yelken açalım atiye üç tarafımızda ki denizlerden
ay ve yıldız tüm şafaklarımızın şarkısı olsun
ve düşmesin asla ne elimizden nede dilimizden

temeli kayıyor halifesi kayıp ülkelerin bir bir
satılmış gönüllerde kir
tüm mukaddes dayanaklarımız da tek tek yıkıldı
hiç vicdanlar da sızlamıyor
atiyi görmeden yok olup da giden o biçare sabilere
muhteşem o maziden kopuşta kol ve kanatlarımız da kırıldı...



(04.12.2016) AZAP...