Mersinin Mut ilçesine bağlı Mirahor köyünde 14 kasım 2016 da vefat edip 15 kasım 2016da toprağa verilen arife Teyzenin kabri tamamlandıktan sonra beni duygulandıran bir olaydan yola çıkarak şu yiiri yazdım ve sizlerle paylaşmayı uygun gördüm Beni duygulandıran şey Arife teyzenin kabri üzerine dikilen zambaklar oldu kendi kendime şöyle dedim vay be Arife teyze kim bilir belkide ömrünce bir demet gül veren olmamıştı fakat üzülme bak bu gün zambağın oldu dedim ve sonra devam etim bakalım ne dedim

Hayat kavgasında bir ömür boyu
Türlü yara aldı Arife teyze
Bırakıp gitmedi doğduğu köyü
Kendine yar bildi Arife teyze

Belki sirke alacaktı turşuya
İşi vardı gidecekti çarşıya
Azrail le geldi karşı karşıya
Ne umdu ne buldu Arife teyze

Eşi hasta idi evde yatalak
Gözler görmez olmuş duymuyor kulak
Etrafı olsa da yeşillik sulak
Kendi kuru çöldü Arife teyze

Bu kadarmış durma süresi burda
Birden bire inmiş gözüne perde
Yorgansız döşeksiz kup kuru yerde
Bir uykuya daldı Arife teyze

Bir günde demedi bu neyin nesi
Ne yapsa çıkmadı garibin sesi
Atı nalsız, kırık at arabası
Yollarda çok kaldı Arife teyze

Sözü sona erdi sustu da geçti
Şu dünyaya ayak bastı da geçti
Sanki kuşluk vakti esti de geçti
Temsili bir yeldi Arife teyze

Evlatlar ardından son kez baktılar
Toplanıp kabrine çiçek diktiler
Kurumasın diye su da döktüler
Bak zambağın oldu Arife teyze

Şener"im kaç gündür garibin yası
Kasım ayının ikinci haftası
Bilmeyenler sordu kimin meftası
Dediler ki öldü arife teyze

ALLAH rahmet eylesin şayet birine bir çiçek verecekseniz geç olmadan verin zambağı beklemeyin geç olur saygılarımla
Ahmet ŞENER