Nasıl yanar tutuşursa ocağında
alev alev yemyeşil bir dal
işte öylece bir hâl
kölesiydin tutkunun o gece kucağında...

Ömrünün ilkyaz mevsimi
çiçekleri ateş sarısı
yemyeşil bir mimozanın
bahardaki dalı gibi anımsıyorum seni?!


Melanie, gözlerin mavi aşk denizi
yüzünde güneş, saçların altın sarısı
kıvrım kıvrım dolanıp sarmış yüzünü
güneşin en yakıcı koronası...


Sen yanar tutuşursun
ateş ile barut gibi
iki insan olur da yan yana
yanmaz mı Otel Nisa’nın odası?!


Yatağımız masumane dil döktü bize
karbeyaz çarşaf sıcaklığımıza muhtaçtı
sevindi havlu üstüne serildiğimize
kar üstünde kırmızı bir gül açtı!


Hey gidi hey, gençliğim nerede;
iki arada bir derede
ne çabuk geçti yirmi yıl,
kırkına merdiven dayadın şimdi!..


Yüzüne bir daha baktım
saçların kıvıl kıvıl, altın sarısı
bir daha aktım
gözlerinde mavi denize
anılar mirasımız
geçmişten geleceğimize...


Şaban AKTAŞ
30.11.2016




ÇAYLAKÇA

1.
Haydi bakalım acemi çaylak
bir elinde rakı dolu bardak
bir elinde sigara
dalıp gitme öyle şiir diye
alkolik natürmort hülyalara!
Rakının yanında meze
ham hum şaralop değil masada
böyle yer içer isen hep
yazdığın kitaplar
olsa da olur olmasa da!..

2.
Yem attım kuşlara bu sabah
sen de nasibini al
dokun dokunabilirsen
ancak kuşların konabildiği
yürek surlarına!


O/sur ki
kokusu sende kalsın
dumanını yeller alsın
haydi hemen şimdi(!)


Geç klavyenin başına
alfa & beta’dan başla
dokun a,b,c tuşuna
’osuruktan tayyare
selam söyle o yâre!’(!)


3.
Sur dediğim, bir kaosun başlangıcı
sır içinde sır
engine uçup giden gönül kırlangıcı!..


4.
Kedi kasap olamaz
kapıdan ciğere bakmakla,
kaptan olamaz
dün binip de gemiye
dümene geçmeyen tayfa!


Önce arınmalısın
pasından kirinden
sözünü tuza banmalısın
gözlerin ferinden
yaşından, alınterinden
yürü bakalım acemi çaylak
istikamet hamam!


Neymiş o; boyacı küpü
ayda bir, yılda on kitap
bu da bitti, son sayfa
bir ön bir de son hitap
son kitap da tas/tamam(!)


Ha babam de babam
patır patır, pütür pütür
pıtır pıtır
pıtrak gibi yazmakla da
şair yazar olunamaz!
Oldum diyorsan
oku bakalım yazdıklarını
tane tane, teker teker
kaçı kaba, kaçı naneli şeker;
hangisi geliyor ipe sapa,
basmadan evvel kitabı
bunları da koy hesaba!


5.
’Ben şair olurum!’
Diyor isen o başka
biraz sıcaklık olmalı kanında insanın,
aşka düşmeli yürek aşka!


Aşk olmaz sigara kibrit çakmakla
gönül kadehi dolmaz
rakıya su katarak
gevşetip sözün damarını
arısütünü cıvıltmakla!


Aşk, yüreğini eze eze
güneşe çıkıp
aylarca, yıllarca geze geze,
aşkın seki genizi yakar
sırrında aynanın
acımasız bir zeka kokar!..


Şaban AKTAŞ
01.12.2016-16.55


PİŞTİ


Aşkı gönlüme düşensin
Aşı külünde pişensin
Hem yüz yüze hem biz bize
Kâlp kâlbe tam pişti sensin!


Kupa kızı kâlp hırsızı
Bağrımdaki derin sızı
Ay ile ÇolpanYıldızı
Kaş- göz / kâlbe düştü sensin!


Mercan çiçek al bir demet
Yandı mı can, kâlpten evet
Sana bu aşk ile davet
Gün dağları aştı sensin!


Arayıp da beni bulsan
Binbir gece gelin olsan
Boynumda dolanıp kalsan
Dile masal düştü sensin!


Deli deli tepeli de
Kulakları küpeli de
Kaç yıl geçti öpeli de
Takvim yaprak düştü sensin!


Şaban AKTAŞ
01.12.2016- 13.46

Fotoğraf. Şaban AKTAŞ
Mercan Çiçeği


SİMİT

Çıtır çıtır taze gevrek
Mis kokulu susamlı
Ne güzeldi eskiden;
Ne kokusu kaldı
Ne de eski susamı!
Şimdiki susamlar
Mini minnacık
Kabuksuz Çin malı,
Ortası yine delik
Simit eski simit değil,
Anlayamadık bir türlü
Nedir bu kepazelik?!

Ekmeğe zam
Simite zam
Rakıya zam
Petrole zam
Aşımıza işimize
Yediğimize içtiğimize
Gözünü dikti
Utanmaz adam!

Şaban AKTAŞ
01.12.2016 - 14.12



GERÇEK BU İŞTE!

Bana, beni anlayan, iyi ve güzel
Canımca sevdiğim bir eş
Mevsimine göre bir de
Dünyayı değiştiren güneş
O zaman daha çok severim
Tüm insanlar ile dünyayı
Yıldızları ve ay’ı
Kendimi ve hayatı;
Hayat dediğimiz şey evrenle
Bütünleşebilmek kardeş kardeş!..


Şaban AKTAŞ
01.12.2016



Çocuklar için :)
CİK! CİK!

Kuş ne ile beslenir
Ottan çöpten
Börtü böcek
Tohum yer, çiçek yer
Yer tohum, yer çiçek!
’Kuş olsam?!’ diyeceğim;
Ne bileyim, ne yiyeceğim?!


Kuşlara bakıp
Yediğini yesem
Dediği kulağımda;
Kuş gibi ötüp
Cik! Cik! mi desem?!
Cik! Cik! de Cik! Cik!
Cik! Cik! de Cik! Cik!
Annem beni besler
Annem benim biricik!
..
(Annesi şu kuşa ses ver!)


Şaban AKTAŞ
30.11.2016


Fotoğraf: Şaban AKTAŞ



SONSUZ UYKU


Kendi kendinizi mi yaktınız
Yok muydu sizin hiç aklınız;
Diyemem, ağlarım çocuk
Yok işte bizim size böyle
Bir soru sorma hakkımız!


Çünkü biz insanız
Yüreğimiz sevgi dolu
Kabemiz, kıblemiz insan
Yolumuz karanlık değil
Atamızın güneşli yolu;
Yaşasaydınız siz ona
Belki ’ Kafir, dinsiz!’ deyip
Küfredecektiniz!


Bir gün büyüyüp de siz
Belki yolda bizi görseniz
’Komünist, ateist!’deyip
Allahü Ekber çekip
Vuracaktınız boynumuzu!


Çünkü siz çocuksunuz
Bilim yerine hurafe(??)
Bilemezsin ne tarafa;
Ermez, eremez henüz
Eğriye doğruya aklınız!


Ne o, niye öyle
Garip garip baktınız
Kim uyandırdı sizi
Ateşi siz mi yaktınız
Kendi kendinizi mi
Cayır cayır ateşe attınız
Kader mi bunun adı,
Allah kulunu yakar mı
Yakar seyrine bakar mı
Cehennemi cenneti
Yoksa siz mi yarattınız?!


Dediklerimi duydunuz
Haydi gidin şimdi
O çocuksu gülüşleriniz ile
Sarılın düşlerinize,
Yangınların
Cehennemî sıcağında değil,
Birbirinizin kucağında
Sonsuza dek uyuyunuz!


Şaban AKTAŞ
30.11.2016