Özleme Çarmıhta Han...
bırak cıcığı çıksın
sevginin nasıl olsa kimin umrunda kimin... sevginle kalırsın daima yapayalnız tek başına görünenler kuru kalabalıķtır hep ne canı vardır ne ruhu mekan da bir nevi zamana celp... geçmişe mazi derler gelecek ise meçhule gebe iki arada bir dere de, sen yaşam de ben ölüm gerçek hakikatta zulüm... çeken bilir çekmeyen keyfe paşa on parmağında on hüner zevkinle en başta teselliye ne gerek gel zaman git zaman özürlü sevilmek karşılıksız çek demek... cezası hasrette duman özleme çarmıhta han toplanmış umutlar etleri sıyrılmış kemiklerini sayıyorlar geriye kalan ne varlık ne yokluk kendi için de tökezleyen koskoca bir boşluk bir yere varsa ne fayda artık... (Berlin,29.11.2016) Talat Özgen |