50. yaşına girdiğimde duygularımı dizelere dökmek istedim. Ve ortaya bu şiir çıktı...

Erdik nihayet ellinci yaşa
Anlamadan gelip geçti ömrüm
Dönüp bakmadım hiç haram aşa
Asla korkutmadı beni ölüm.

Kadirli’de Dünyaya gelmişim
Baba demeden ana demişim.
Kucağından da hiç inmemişim
O oldu hayattaki tek gülüm.

Sadece dokuz sene kalmışım
İlk sevgiyi burada almışım
Sonra da Kıbrıs’a göçmüşüm
Bir anda silinip gitti dünüm.

Koyun peşinde geçti günlerim,
Elimde tek dostum kitaplarım,
On beş yaşımdaydı okul aşkım
İlk kez onu, ders başında öptüm.


Lisede hiç olmazdı harçlığım
Hep cimri derdi arkadaşlarım
Yoktu ki harcayacak kuruşum.
Yoksulluk içinde geçti ömrüm.

Okulda tiyatro tutkum oldu
Vazgeçemediğim aşkım oldu
Salon hep seyircilerle doldu
Alkışlar içinde geçti günüm.

Fakülte Erzurum’da başladı
İnsanları yiğit Dadaşlardı
Kar, kış, soğuk hiç eksik olmadı.
Sevgi içinde geçti dört yılım.

Diplomayı aldım döndüm eve
Durmadım hemen gittim askere
On altı ayda geldi teskere...
Hasretlikle geçti askerliğim.

Başladı öğretmenlik yılları
Her sabah arşınladım yolları
Tiyatroda sıvadım kolları
Birçok okulda geçti mesleğim.

Bekledim, otuz beşte evlendim.
Canıma tak etti, Yeter dedim.
Çocuklarım için çok sevindim.
Mutluluk içinde elli dedim.

Tanrıdan dileğim böyle sürsün
Her aileye mutluluk versin
Herkes kendi haline şükretsin
Dualar içinde geçti ömrüm.