AĞLAMA ANAM
Döndüm sararan yapraklara.
Cemre düştüm kara topraklara. Benzedim kanadı kırılmış kuşlara. Çaresiz bir insan oldum anam. Ağlama nazlı anam ağlama. Bu çile benim ağlama. Kendi ellerimle sararım yaramı. Anam sen bağlama. Hayatım karanlık bir zindan gibi. Boy boy oldu dertlerim bir fidan gibi. Düşüyorum yollarda ellerimden tutan yok ki. Çaresiz bir insan oldum anam. Ağlama güzel anam ağlama. Bu dert benim ağlama. Kendim temizlerim kanayan yaramı. Açtı mutlulukla benim aramı. Ağlama anam sen ağlama. Yaramı öyle sıkı bağlama. |
Bazen şiirde saflığı sorarlar cevap vermekte
zorlanırım bundan sonra soranlara sizin bu saf
ve temiz şiirinizi örnek göstereceğim...
Ayak uyak hele hele imge telaşına düşmeden
gönlünden yüreğinden geldiği gibi yazılan saf
ve temiz ifadelerin yer aldığı harika bir eser
okumanın hazzındayım TEŞEKKÜRLER..
Ademoğlunun en çok güvendiği vede şevkat beklediği
anaların gözyaşları hiç akmasın, güzel ve anlamlı bir eserdi
kutlarım sizi vede eserinizi TEBRİKLER..
Selam ve muhabbetlerimle....yudumyunus