GÖNLÜME
GÖNLÜME
Coşkun sular gibi çağlama gönül Özünü ateşte dağlama gönül Bırak düşmanların karalar giysin Yeter sen karalar bağlama gönül. Ömrün tükeniyor zalim gurbette Uykuların gelmez, halâ nöbette Bir gün güleceksin sen de elbette Gözyaşına yazık ağlama gönül. Bir su gibi akıp gitti yılların Çığ mı düştü geçit vermez yolların Tek tek kurudu hep açmış dalların Kışını baharda eğleme gönül. Unutma her derdi gösteren Hak’tır Bu fani dünyada dertsiz kul yoktur Günah dağlar boyu, cezası çoktur Asi olup isyan eyleme gönül. Düşmanın çok imiş, şaşarsın böyle! Her niyazın el aç Mevla’ya söyle Bir kuru ekmeğe şükürler eyle Katığım yok diye söyleme gönül. Bu yol nerden gelip nereye gider?! Hem uzun hem kısa nerede biter?! Ömür bir saniye! bir anda yiter. Aldanıp boş yere aylama gönül. Koparırlar bir gün sevdiklerinden Karşılık bekleme övdüklerinden İbret al kendine gördüklerinden Kimseyi incitip paylama gönül. Gülşen’im, tek varım Yüce Mevla’dır O’ndan gelen her şey elbet evladır. Şeytanın gururu, işi av’ladır Sen sen ol tuzağı boylama gönül! Miyaser GÜLŞEN |
O’ndan gelen her şey elbet evladır.
Şeytanın gururu, işi av’ladır
Sen sen ol tuzağı boylama gönül!
Yüreğine sağlık size hece yakışmış.Saygılarımla