Dedim ki kendime;
Bu kadar mı değersizsin.
Yazık değil mi,
Her zulme boyun eğersin.
Her cefaya razı gelir,
Her söylenene tamam dersin.
Görmez misin,
Sürekli kaybedersin.
Bilmez misin bize yazık edersin.
Nedir düşmüşsün elin derdine.
Nedir düşmüşsün,
Adını bilmeyenin,
Yüzüne gülmeyenin,
Sana kıymet vermeyenin,
Ve gözünün içine girsen de,
Bakıp görmeyenin peşine.
***
Dedim ki kendime,
Önce can derler bilmez misin?
Giden senden gidiyor görmez misin?
Hayat işte, bak an be an bitiyor.
Göz açıp kapayana dek,
Sayılı günler geçiyor.
***
Dedim ki kendime,
Tamam aşk vermektir ama,
Bak sende senden bir şey kalmadı.
Bir deri bir de kemik,
Onu da beğenip alan olmadı.
Hadi kalk,
Küllerinden bir daha doğalım.
Aşkına layık sevgiliyi,
Her nerede ise gidip bulalım.
Onunla bir olalım,
Onunla birlik olalım.
Hem sevelim hem sevilelim.
Son kalan şu nefesi de,
Tutup ona verelim.
Ola ki o bizi bize bırakmaz.
Ola ki o bizi yolda koymaz.
Ola ki bu kez yüzün güler.
Nasip değil mi,
Belki de talihin döner.
***
Dedi ki;
Sen hem kendim diyor,
Hem kendini kandırıyorsun.
Hem bana söylüyor,
Hem de sen inanmıyorsun.
Başkasına gidecek gücün varsa,
O halde ne bekliyorsun.
Madem vazgeçmek kolaydı,
Öyleyse ne duruyorsun.
Aşk gönüle,
Bir kere düşer bilmiyor musun?
Bıçak yüreği,
Bir kere deşer görmüyor musun?
Şifa bulmak kolaysa,
Ne diye bulmuyorsun.
Önce canmış...
Bu safsataya mı inanıyorsun?
Sevgili olmayacaksa,
Can dediğini ne diye taşıyorsun?
Sevgili olmayacaksa,
Sen ne diye yaşıyorsun?
Sakın bir daha,
Deme bana öyle şeyler,
Hak edeni sevmekte ne var.
Yüreğin yetiyorsa yanımda kal.
Yetmiyorsa beni bana bırak,
Git istediğin yere hoşçakal...
***
Dedim ki kendime,
Ben beni şaşırmışım.
Çaresizlik içindeyim,
Seni de ben gibi sanmışım.
Senin sevdiğin o sevgiliye,
Sen kadar ben de yanmışım.
Bize başkası gerekmez,
İnan aldanmışım.
Gel çileyse birlikte çekelim.
Zulümse el ele sabredelim.
Ölümse zararı yok birlikte ölelim.
Nasipte olanı beraber görelim.
Sen demedim say kendime bir şey.
Mevlam yazmışsa baş üstünedir,
Hem hayır hem de şer...

Celal BAHAR