Ne öğretmen kalmış nede öğrenci,
Boynuz kulağını çoktan sollamış.
Ne çocuğu nede yaşlısı genci,
Büyük küçük saygı sevgi kalmamış

Seni beni onu kim yetiştirdi,
Vatan sevgisini kim pekiştirdi.
Sevgiyi yüreğe kim yerleştirdi,
Varmı öğretmenden ilham almamış.

Gelin görün ki o şimdi ne halde,
Kağıt kalem hesap ediyor elde.
Amma da uzadı ay sonu nerde,
Alacak maaşı çoooktan harcamış. !

İtibarı yerle bir eğlediler,
İlimi irfanı terk eylediler.
Zehri şırıngayla zerk eğlediler,
Yeni neslin zihni şifa bulmamış.

Yazık ettik beyler muallimlere,
Layık değillerdi bu zulümlere.
Az kulak kesilin bu sitemlere,
Ankaradakiler kulak tıkamış.

İtibar satılmaz parayla pulla,
Kazanılmıyor her hangi yolla.
Istersen makyaj yap istersen alla,
Kimi Ahlaktan nasip almamış.

Öğretmene zulmü reva görenler,
Kendileri zevk sefa içindeler.
Kuyruklarda atama bekletenler,
de; onlarda dirhem haya kalmamış.

Kul TİRYAKİ böyle hasılı kelam,
Hal bilene gönül dolusu selam.
Sözün bittiği yerdir vesselam,
Öğretmen kalmadı saç baş yolmamış.

Kenan Tiryaki
23 kasım 2016