Değerli hemşehrim,Şiir dostum meslektaşım.

Sayfanızı açınca şaşırdım.Mazide kalan unutamadığınız sevgiyi ne güzel dile getirmişsiniz.

Duyarlı gönlünüz ve ve kaleminiz var olsun.Selam saygılarımı iletiyorum.

Hocam ne yazsam bilemedim şimdi, emekli oldum. Eh Edebiyatçı diplomalıyım.

Şiirde gördüklerimi yazsam size yazık, yazmasam bana.
-Neyse;

gene de usturuplu bir yorum yazacağım, sürç-i lisan eder isek affola.

Teşbihte hata olmaz...!!!

Biz lise ikinci sınıfta idik sanırım, o zamanlar şimdiki gibi telefon yok, internet yok, falan yok, filan yok. Mektup var, tebrik kartı var, birde taammüden teklif ve taltifler var.

Felsefe dersindeyiz, bütün düşünürlerin en azından adını felsefe hocamız ta o zaman öğretmişti bize ancak, notu da o derece kıttı.

Sınıfta en yüksek notu ben alırdım ( övünmek gibi olmasın), ben de hiç 9-10 alamamıştım, 6-7-8 gibi idare ediyorduk işte.

Hoca bir gün ön sıralarda oturan, saçları bukle bukle sarışın arkadaşımızın gizemli davranışlarından şüphelenmiş olacak ki, avını tuzağa düşüren kedi gibi çevik bir hareketle kızın elindeki kağıdı kaptı.

Kız kıpkırmızı oldu ve neye uğradığını şaşırdı ama hocadan da kağıdını isteyemedi.,

Kağıtta ne yazıyordu bilmiyorum ama hocanın şu sözü (kaynağı kimdir bilmiyorum) kağıdın içeriği hakkında az çok ipuçları veriyordu.

"Aşk bir ağaçkakandır, odun kafalılara musallattır"

-O gün bu gündür hep düşünmüşümdür bu sözü, belki de aşk odun kafalılara musallat olmuyordur diye.

-Şiirinize gelince...

İki ayrı şiirin bir arada yayımlanması görüntüsünde de olsa, içten ve güzel.

Paylaşıma gönülden teşekkürler, saygılarla.



haticeak tarafından 11/18/2016 6:39:56 AM zamanında düzenlenmiştir.