kalkman hiç kolay değil bir dener misin çınar
ne yapabilirsin ki nankörlük karşısında
her an hoşgörülüsün kullara için yanar
pek çok emeğin vardı insanlık aşısında

dört mevsim hizmettesin gönle neşe katarsın
nede ferahtır gölgen hepte sıhhat satarsın
sessiz feryatları sen içten söküp atarsın
pek çok emeğin vardı insanlık aşısında

sararıp soldukça sen kalbim içten kanıyor
vefa sevgi yok artık herkes çıkar tanıyor
kimseler bilmezler ki kökün dipte yanıyor
pek çok emeğin vardı insanlık aşısında

bıktın usandı artık bilirim rezilliği
sen de çekemedin ya bunca kepazeliği
candan etti senide kulun şempanzeliği
pek çok emeğin vardı insanlık aşısında

bakın şu densizlerin yaptığı zül işine
dert üstüne dertleri hep sardılar başına
feleğe ne yaptın ki sem bulandı taşına
pek çok emeğin vardı insanlık aşısında

benliğinle sarıldın keder denen döngüye
kalbin tüy gibi hafif layık her tür övgüye
utanıp arlanmadan buladılar sövgüye
pek çok emeğin vardı insanlık aşısında

bak uzandı ellerim geliver izlerimden
gaflet seni de yakmış nankörün közlerinden
bil sana yandığımı hey can duy sözlerimden
pek çok emeğin vardı insanlık aşısında

söyle dermansızlığın hiç mi çaresi yoktur
de haydi be kalk artık sana bu zulüm çoktur
gelinen son durakta nefret kalp delen oktur
pek çok emeğin vardı insanlık aşısında...



(10.11.2016) AZAP...



dostlardan inciler...



dünyayı yük bilmezdi, fukaralığı hem de
insan gibi insandı, taşımıyordu kem de
Şimdi bedeni yüktür yaşadığı her demde
her kul çaresiz kalır, kaderin karşısında...Sonsuzufuk..