DEMEK Kİ …
Erişilmez yakınlıkları kovuyordu yalnızlığımız;
Erişilmiş uzaklılar içinde birlikteliğimizde. Bir sırr-ı kâdimde tomarla dürülen alışkanlığımız, Nice nedâmet dolusu yığınlar oldu hep elimizde… *** Tecelli ederdi beklediğimiz o hayâl mevsimleri , Bir esinti girdabında bağrımıza bir bir dökülerek. Zaman sarartacak özlemle baktığım soluk resimleri Seneler içinde daha da çok yıpratacak öpülerek… *** Gelmesin, ne çıkar bu fânî dünyada vuslat vakitleri; Ukbânın sonsuzluğunda kalır murâd varoluşumuza. Oyalasa da bizi ümidin o sabırsız gel-gitleri; Müjdedir belki de ötelerde yeniden doğuşumuza … |