Eteklerinde Torosların
Akdeniz çanağında
Sular gümüş renkli bir ayna
Burası doğduğum kent
"Dünyanın en güzel yeri" *
Bir güney ili; Antalya...

Körfezinde bir gümüş tepsi
Sabaha dek dansederken
Ay ışığında balıkların hepsi
Yakamozlar kal/aylanır
Ben ay yüzünde aşka düşer
Hareli düşler ile
Nakış nakış oyalanırım...

Kıyılarında yalıyarlar
Baharda köpürüp taşan
Falezlerden coşup aşan
Sevdalı çağlayanlar
Yârimin saçları gibi
Dökülür omuz başlarından
Aşkımla boy ölçüşen fırtına
Kuduran azgın dalgalar
Tozarıp caddelere ulaşan...

Yazlar sıcak mı sıcak
Ayağımda karaşayak donum
Denize dala çıka
Konyaaltı’nda Deliktaşta
Daha dün gibi çocukluğum,
Taş duvarlarında yosun tutan
Saat çiçekleri, karnfiller
Yaseminler ile sevdim
Sokaklarını Kaleiçi’nin...

Zaman zaman keder doldum
Taştım bendimden
Barlarında içtim
Serseri bir aşık
Mecnun gibi kendimden geçtim
Bedenimi cumbalı evlerin
Balkonlarında sarhoş
Otel pansiyon odalarında
Teraslarda, çatıkatlarında
Sereserpe güzellerin koynunda
Öpüşüp sevişirken buldum
Sahilde çakıltaşlarında...

Gözünü sevdiğim Antalya
Bir yeryüzü cennetisin;
Sevdim denizini güneşini
Bir sana baktım, bir gülüme
Bulamadım hiçbir yerde
Senin ve gülümün eşini...

Şaban AKTAŞ
06.11.2016

*Atatürk
Fotoğraf: Fikri Cinokur