BEKLEYEN
Çok bekledim seni,
Bir Proustvari hastalık kaldı gözlerimde perspektifli resimlerden sonra... çok özledim seni, Proustvari bir yatakta kaldığım sürece... İnsan yalnızlığına sarılırmış öncelik hakkı olarak, Yerlere serpilmiş Sözcükleri toplamadan önce... Seni çok topladım ’kün’den sonra. Her yerime bulaşacak kadar uzaktın. Sen dahil... Şimdi İstanbul kadar güzel bir sesin var, Şiirleri okurken... Çocukların resmini çiziyorum, Şiirlerine yakışırcasına... |