DÖNDÜRDÜN BENİBu nasıl sevdadır,bu nasıl Aşk’tır ? Deli divaneye döndürdün beni Ben kandil misâli yanıp dururken Tuttun bir nefes’te söndürdün beni. Her olur olmaza gönül vermezdim Böyle gururumu yere sermezdim Her türlü cefaya göğüs germezdim Şadan eylemeden gömdürdün beni Kadehle şişeyle işim olmazdı Sen/den gayrı kimse düşüm olmazdı Her gelen gönlüme otağ kurmazdı Bahar’da Hazan’a döndürdün beni. Hemen her bakışa esir olmazdım Aşk od’uyla böyle yanıp durmazdım Gönül limanından demir almazdım Irmakta bir sala döndürdün beni. Yaz,Bahar aylarım Kış’ım olmazdı Böyle gözlerimde yaşım olmazdı Genç yaşımda mezar taşım olmazdı Yaşarken ölüye döndürdün beni. Sevda şeleğini sırtıma vurdun Vuslatı hasrete kurdukça kurdun Ne aradın ne/de bir kere sordun Ölmeden mezara Gömdürdün beni Ağusdost ayında dondurdun beni Ne şadan eyleyip ondurdun beni Gül diye dikene kondurdun beni Yeniden hep başa döndürdün beni Durak YİĞİT Gönüllerin Şairi KOCAELİ |
İşte böyle deli divaneye de döndürüyor
Kutladım değerli dostu, usta kalemini
Gönlün abad olsun ve de huzurla dolsun
Allaha emanet olasın, sağlıcakla kalasın