DEMEK Kİ …Muammâ oldun artık hiç çözülmeyecek vüsatta karmaşık, Var mıydın, yok muydun; masal mı, gerçek miydin ? Bir cevap olmadın hiç gönlümün ısrar yüklü suallerine… İmâların ile bulunduğun itiraflarına ise ben hiç itibâr etmedim; Sarahât istemek anamın ak sütü kadar hakkım idi beni sevdiysen şâyet ?.. Bir fâsit daireye dönmüş, tekrarın tekrarı olmuştu yazışmalarımız, Benim satırlar dolusu duygularıma sen sadece şükran bildirdin; Tek kelime ya da cümlelik klişe teşekkür beyanlarıyla… Demek ki fuzûli şâgil idim hayatında, belki de bir ayak bağı, Demek ki ısrâr beni de senin kadar bizâr etmişti; Demek ki aynı akortta değilse gönül tellerimiz, Bitmeliydi bu senfoni demek ki… |