Eskiden şiirlerde mavi sevdalar vardı
Eskiden şiirlerde, mavi sevdalar vardı
Şimdi neden bağrımız, acılarla yanıyor? Sevdiğini koyacak, dünyalar bile dardı Şimdi neden yaralar, dokunmadan kanıyor. Yılmazdık yaşamanın, yokuşundan, düzünden Mutluluğu sağardık, gönüllerin özünden İstemezdik yaş aksın sevgilinin gözünden Şimdi yârin gözünde, ne ırmaklar donuyor. Umut gönle inerdi, tebessümlü bakışta Yaşama umutları, yeşerirdi her kışta Sevdanın dili vardı, kilimde ki nakışta Şimdi çiçekler yasta, mevsimi kış sanıyor. Kederler can yakınca, tutardık yar elini Merhem edip sürerdik, sızıya yar dilini Sinemize çekerdik, esen seher yelini Şimdi gözler oynaşta, bir işveye kanıyor. El ele yağmurlarda, ıslanmak haz verirdi Gözler gönle akınca, beden yanar erirdi Dağ gibi kederlere, seven göğüs gererdi Şimdi can dediklerin, ayda, yılda anıyor. Sevgiliyle el ele, ırmak gibi çağlardık Onun ile gülerdik, onun ile ağlardık Sevda düşen yüreği, türkülerle dağlardık Şimdi şarkılar bile, üç satırda dönüyor. Ahmet MORAN |
Güzel yüreğin duygularını yazan kalemi ve ses veren kelamını kutlarım...
.................................. Saygı ve Selamlar.