senden giderken
Hayat bıktırmışcasına kendinden emin adımlarla ilerliyordu zaman
Gülmeyi unutturmuşcasına dinmek bilmiyordu yağan yağmur Gecenin karanlığında sanki bitmişcesine her şey Gelmek bilmiyordun kaçmışcasına tren Ne umutlar gizlidir gülüşlerimde bitmek bilmeyen Oysa nelerim vardı keşfedilmeyi bekleyen Ellerinde soldurmuşcasına tüm açan gülleri Gemileri beklerdin sana çok yakınken Sevemessin belki beni ağır gelir bu sevdam Taşıyamassın ve bendeki beni bilemezken Ucuz sevdalara boyun eyer yazık edersin kendine Uzaktan sevmeyi denersin de beceremessin Sevmiştim dersin belki kendine Ama buna sende inanamassın sadece avutursun kendini Kaçınca tren o ağlamaklı gözlerle Nerdesin dersin şimdi nerde |