YALNIZLIK ZAMANLARINDA BİR ÇOCUK,BİR ADAM
Suskun siluetine sinmiş bir bencil
Gözlerinde rengi mor halkalar. Köşebaşları sokağında, Ve daimi konukları Yalnız perdeden çıkan başı kadar Gölge geceye. Herkeste bir dost Herkes mutlu Adamın yüreğinde yangınlar Cümlelerini yitirirken gece Bir çocuk suskun Karşı pencereden adama bakar. Köşebaşı boş. Hayat bomboş... Yalnız adam. Perde de bir is kokusu genzini yakan Kollarında ağrı... "Çocuk anlamsız zamanlarda Anlamayacak yaşlarda, Sarhoş duvarların Nasıl yılkıldığını yalnızlara" Boş evin sessiz çığlıkları Işıklar sönük Yalnızlığı yazarken bir şair Bir pencere de bir çift göz Adı yok Bir çocuk Bir adam Çocuk masum Adam yalnızlığa mahkum. |
tebrikler,selamlar.