39Küllerinden varolur yalnızlık her gece ölü doğar çocukların hepsi hiç kimse kesmez göbek bağını binlercesi dökülür kasık ağrısı olur gözleri parlar karanlıkta çocukların kirli suratlarla sınanır insanoğlu jilet çiğnemek gibi olur hayat bazen bir yumruk oturur boğazına yutkunamazsın Sokakların delirmiş kaldırımları vardır inanmaz kimse her gece ağ atarlar cam kırığı adamlara sadece ay ışığı ve şüpheli silüetleri karanlığın poşete batmış tutkal çocuklar alnından öper terk edilmiş hayallerin Şimdi paslı çivileri sökmek zamanıdır yüreğinin duvarından... Bitti. |
Duyguların keskinliği kaleme yansımış...
................................................... Saygı ve selamlar..