DUYGU PINARI
Ben bu hayat sahnesinde
Gülümseyen palyaçoyum Yürür giderim meçhule Usta değil hâlâ toyum Kader ağlatsada beni Zaman soldursada teni Her sabah doğarım yeni Büyümedi çocuk huyum Dili, dini sorgulamam Ön görüşle yargılamam Hesapsızca kurgulamam İnsandan yanadır oyum... Sarık ile din ölçülmez Kurbanla sırat geçilmez İlimsiz cennet açılmaz Kefenle eşittir boyum Dik dururum başım önde Bağnazlıkla kalmam dünde Vatan Bayrak kutsal bende Asil millet Türk’tür soyum Bahar Koçak. İzmir 21/10/2016 |
Ne mutlu o kutlu pınardan içenlere
uygarlık yolunda, sevgi ve dostlukla yürüyenlere