GÖZDECİK GİBİ
Bir gülüm olsun isterdim
Yüzünde sıcacık gülümsemesi olan Gülüşleriyle kutuplardaki buzları eriten Kahkahalarıyla yüreklerdeki kini söndüren Gözlerindeki ışıltıyla sevgi pınarları akıtan Bir gülüm olsun isterdim Gün doğumunu, gün batımını Geceleyin yıldızları Kuşların uçuşunu izlemeyi Kedileri, köpekleri Yaratılan tüm güzellikleri Camlara oturan yağmur damlalarını seven. Bir gülüm olsun isterdim Sohbet etmeyi, paylaşmayı, Dostluğu, sevgiyi, insanlığı Güzellik adına ne varsa Hepsini seven Güzellikleri fotoğraflarda yaşatan Bir gülüm olsun isterdim Sevgiyle bağrıma basamadığım Saçlarını koklayamadığım “kızım” diyemediğim Uzaktan bile olsa, Bir göz göremediğim Candan gülüşlü Küt saçlı, kara gözlü Gözdecik gibi Bir hanım kız ki, çevresi sevgi çemberi Sevgi ışıklarıyla parlarmış gözleri Bir kuş sesine koşturmuş içindeki sevgi Yine de bir kahkahaymış son sözleri Gözdecik uçtu bir kuş misali, ne çare! Sevenleri suskun, yüreklerde yâre Kadir Baba görmeden kızı belledi Resimlere baktı, yüreği oldu pare pare Kadir Tozlu 20.10.2016 ŞİİRİN ÖYKÜSÜ Gözdecik güler yüzlü, dosluğu, insanları, hayvanları seven bir hanım kızdı. Geçtiğimiz hafta Ankara’da yeni evlerine taşındılar. çatıdan gelen kuş seslerini dinledi. "Ben kıyamam sizlere" dedi ve akşam karanlığında çatıya çıktı. Ayağının altındaki kiremitin kayması yaşamının sonu oldu... Mekânın cennet olsun Gözdecik |