Belki bir şiir hatırlatır beni sana,
Belki dinlediğin müzik, gördüğün rüya,
Veya da bir gülüş.
Belki aklına gelirim yine
O hiç geçmeyen gecelerde.
Gözyaşın akar yastığına
Ben yokumdur artık hayatta
Ama sakın seni bıraktığımı sanma
Gelirim sen uyurken okşarım saçını
Üzerini örterim, belki hissedersin beni.
Sabah uyanırsın, kimse yok, ağlayasın gelir.
Silerim ben gözyaşını hissedersin belki beni.
Sarılasın gelir, boşluk hissedersin
Göremezsin sarılırım ama,
Kalbimde sıcaklığımı hissedersin belki.
Belki de hiç özlemezsin beni,
Doldurursun yerimi.
Belki sevdiğin insanı yerime koyarsın,
Onun sesinde beni duymaya çalışırsın
Onun gözlerinde beni görmeye,
Kokusunda beni hissetmeye.
Belki diyorum belki.
Belki yerimi dolduracak birini bulmak istemezsin.
Belki sahiden seversin beni işte.
Belki yerimi doldurcak birini bulmak istemezsin.
Belki seversin işte.
Hayallerde kalmazsın sadece.
Belki diyorum ben işte
Belki, belkilere gerek kalmaz bana ait olursan
Hep belkindim işte ben senin
Hiç keşken olamadım ki. - Zuhal Fidan