Gözlerimin rengi düştü toprağa
Adını yazdığım sarı yaprağa
Kanadı kırılmış beyaz aprağa
Açtım kucağımı uçamam dedi...

Göç git dedim yaban ele uzağa
Saplanmayasın bak batak tuzağa
Dikkat et çakala ite tazıya
Dermanım tükendi kaçamam dedi...

Sıra sıra meşeler dağlar başı
Dindirirmi gurbet gözdeki yaşı
Yüreğimde çatlar sabrımın taşı
Ölüm fermanımı açamam dedi...

Bir gün gelirde bahar devran döner
İçimde ki ateş gün olur söner
Belki alevlenir ruhumu sarar
Bu alemde sensiz yaşamam dedi...

Baharım dönse de kara bir kışa
Bensiz yaşayabilirsen sen yaşa
Allah’tan ümit kesilirmi haşa
içimde ki senden geçemem dedi

Karışsam yaprak gibi gazellere
Uçup gitsem yaban ele illere
Lâl olsa süküt kalsa şu dillere
Ahir şerbetinden içemem dedi...

Yaradana sığındım baki odur
Leyla ile Mecnun’ da iman budur
Yolunu bulan hep deryadır sudur
Gönül pınarımdan taşamam dedi...



Erdinç SERT