Estiler Gene
sevgilim
a güzelim şımarığım kız derinimdeki sesim sen sol göğsümün ağrısı sen nefesim sen hevesim sabahım ve akşamım ve tadımlığım her öğünüm gecem ve gündüzüm en /men iyim gizli gelip arkalardan iflah etmezim amansız sevdam iyi gün sürprizim daha neler söylemek ister dilim biliyorum yetmiyor söylediklerim al işte daha daha daha buruğum doyumluğum damağımda şarabım siyahım ve de beyazım bu akşam yokum yoklara ulaşmaktayım anladın anladın yok olmaktayım sarhoşum dağlar kadar yüce rahvan koşu eserim yeller gibi gönlüm şad ruhum ilşad ışık kamaştırıyor pırıltıları neonların tozları kırpıntıları yıldızların Pera`nın sokakları kaçışıyor aralara ışıktan yoksun yoksulu kaybedilmiş bir yerdeyim burası yine İstanbul yoksulun tezgahı tütüyor dumanı iliğime işler son köfteler son ekmekler son yeşillikler zulada şişeler sessiz bulgarın bağından ucuzca şarap yahu gidiyor zaman zamanı tutamıyorum yosma uçup nasıl da gidiyor yaşamımdan şimdi halimi sual etmeyesin demlenmekteyim ustanın eliyle çizili her şey ışıyacak hava hepsi sabaha bitecekler düşte gibi yaşarım dönüyor başım şarap bitti biter gün ağarıyor birazdan tezgahlar da gider sessizlik çöker dilim peltek ancak döner bir taksi çeviririm yollar döner direksiyon döner uzanırım bekar yatağına başım döner ve yine birazdan bu düşlerim de biter mehmet necip özmen 2003 İstanbul |