Eskişehir içinde halk otobüsü şoförlüğü yaptığım günlerden bir gün
son durakta beklerken otobüse 60.70 yaşlarımda bir dede geldi.
selam ve hal hatır sohbetinde oğlum kızıma gidiyorum dedi.
Dede kızın nerede sözüne iç çekerek oğlum kızım sizlere ömür Kanser oldu,
kısa bir zamanda da Hakka yürüdü dedi.
Dedenin gözyaşları gözünden damlıyordu.
oğlum kızım ölmeden önce bana vasiyet etti babal bıraktı, Baba kızım sana emanet,kızımı mutlaka okut, gözüm arkada kalmasın dedi.
Torunum tıpı okuyordu.evimi sattım torunumu okuttum.torunum şimdi diş doktoru.Şimdi kızıma ziyarete gidiyorum hasbihal edecez dedi.
dedenin nur yüzünden yaşlar damlıyordu,Dede görevini tamamlamış bir insanın mutluluğunu gururunu taşıyordu.

Evlat: Rabbim böyle yazmış benim yazımı,
Babam, vasiyetim okut kızımı,
Ateşimi söndür, dindir sızımı,
Her yanım dumansız yanıyor baba.

Baba: Özümden acını inan duyarım,
Bir tane kızıma nasıl kıyarım,
Senin dileğini emir sayarım,
Yüreğime ateş attın ya kızım.

Evlat: Babam,kızım sana emanet olsun,
Yılmasın, okusun doğruyu bulsun,
Bahtsız anasına duayı salsın,
İçim parça parça kanıyor baba.

Baba: Hayatın baharı kırkbir yaşında,
Mürveti görecek yolun başında,
Kanser belasıyla gelen kışında,
Gülerek ölüme gittin ya kızım.

Torunum okusun evi satarım,
Ben artık nerede olsa yatarım,
Yavrumun elini hemen tutarım,
Sevgini sevgime kattın ya kızım.

Yıllar torunumla su gibi geçti,
Diş doktoru oldu, eşini seçti,
Kalbimde sevginin gülleri açtı,
Beni en mutlu Dede ettin ya kızım.

Not: Gerçek hayat hikayesidir,Dede bunları anlatırken ağlıyordu,
Ben sadece duygumu katmaya çalıştım.böyle sevgiye can kurban