Yorgun
Yorgun artık İstanbul’a dair kurduğum her cümlem
Yoruldu gönül Yorgun şiir ve kalem Yoruldu şair Sessizliğe gömüldü sol köşem Dize dize yorgunluk dökülüyor içimden İnzivaya çekiliyorum yarım kalan mısralar arasında Yarım kalan yarınlarda yarım kalan yanlarımla Susuyorum şimdi evsiz bir sokak çocuğu gibi Kaldırımlar benim meskenim belki Kaldıramıyorum içimden geçenleri |