DUYMAYACAK BILMEYECEGIM
GÖRMEYECEK DUYMAYACAK BİLMEYECEĞİM
Bir şiir yazdım ki her yeri küfürle dolu, Israr etmeyin boşuna okumam onu, Hayatım olmuş gibi dizilere konu, Ben artık kimseyi sevmeyeceğim... Çok acılar çektimse de hala ayaktayım, Nasıl yaşıyorum bende meraktayım. Ben artık galiba son duraktayım Sırf dostlara inat için ölmeyeceğim... Bir bir yüzüme kapansa da kapılar, Birgün dinecek elbet sonsuz sancılar, Dışım sessiz sakin olsa da içimde fırtınalar, Kendimi maziye gömmeyeceğim... Çektiklerim kendimden, kaderden değil, Daha da çekeceğim var mı? Bir Allah bilir, Bilmem ki bu yaştan sonra nereye gidilir? Gidersem eğer geriye dönmeyeceğim.... Ben artık kimseyi takmıyorum, Kim iyi kim kötü bakmıyorum, Kendimi boş yere yakmıyorum, Ağlarsam gözyaşımı silmeyeceğim.... Nerdedir kimledir sormayacağım, Kalbimi boş yere yormayacağım, Belki de hiç mutlu olmayacağım, Görmeyecek, duymayacak, bilmeyeceğim... |