39. ÇETİN İMTİHAN!..
Fatma Rayetsu Çetin’in ardından...
Be hey dostlar; dünya, imtihan yeri, Dağına göre mi, yağarmış karlar! .. Bir Can kopar, Canım; candan içeri, Yel esse tutuşur, küllenen korlar!.. Rabbim dert ve bela vermezmiş asla, Şükürle, sabırla, aşkla kıyasla, İlimle, amelle ve de ihlâsla, Artarak çoğalır, sendeki kârlar!.. Hak muntazam eyler, her karışığı, Teselli eylermiş, yanık aşığı, Her yere ulaşır güneş ışığı, Güneşin suçu ne, görmezse körler!.. Bir abim derdi ki; ‘işler ayarlı’, Kazansan kârlısın, kaybetsen kârlı, Sevenler bir olmuş, kalpler duyarlı, Gönüle nasıl da, sığarmış yârlar!.. Gördük ki; Mevlâmız, nasıl, neylermiş, Neylerse her şeyi, güzel eylermiş, Diller sussa bile, gönül söylermiş, Aşikâr olurmuş, ölünce sırlar!.. Binlerce yürekler bir oldu, hayret; Dualar hepbirlik, edildi gayret, Rabbimin taktiri, ârif ol, seyret, Nasıl da kolaya, dönüşür zorlar!.. İnsan üç hâl; dünya-kabir-ahiret, Dünya hâyâl, kabir hayatı ibret, Son nefeste iman varsa, akibet, Cennet bahçesine, dönüşür darlar!.. Beklerdim; bu zaten beklenen sondu, Mevlâmız bizlere, ni’metler sundu, Ahiret sofrası, ortaya kondu, Beklerim nerede! , görünmez erler!.. Dünya fâni; gelen gider sırası, Dünya hâyâl; gerçek olan orası, Kapanır mı, acep gönül yarası, Gel gör ki hamama, girenler terler!.. Duygular gönülden sökülüverir, Sel olur, gözlerden, dökülüverir, Gün gelir dünyalar, yıkılıverir, Bakarsın bir anda, hayrolur şerler!.. Ateş bu; düştüğü yeri yakarmış, Yürekler yanınca, yaşlar akarmış, Sabiler saf olur, cennet kokarmış, Yürek yanmadıkça, yaş akmaz derler!.. Çamuruz! .. Aslımız, balçıktan doku, Gül bitmiş! Bundandır, bizdeki koku, Ne emir etmişse Rabbimiz, peki! , Şahittir iş buna, gökler ve yerler!.. Ne mutlu! Şehitsin! ..Ey kızım RÂYET; Helal et hakkını, var ise şayet, Düğünün pek hoştu, güzeldi gayet, Çağlar hep gönüller, SU gibi gürler!.. Mahmudum; emanet, geri alındı, Binlerce yüreğe, haber salındı, DEFİN’e ayarlı, yere konuldu, Tertemiz ruhuna değmedi kirler!.. Kadir Çetin/06-04-2008/Nazilli ……. O; gündüzün Rabbine, kayıveren yıldızdı, Böyle imiş hakkında, hayırlısı, tecelli! .. O; elâ gözlü, nurlu, güzel yüzlü, bir kızdı, Düğün yaptı RAYETSU’m, hem de duvaklı telli… Kadir Çetin/06-04-2008/Nazilli ……. Sevgili kızım Fatma Rayetsu Çetin`i, elim bir kaza sonucu kaybettik...Taktiri İlâhi...Kızım daha dünya kirlerine bulaşmadan tertemiz ve şehid olarak aramızdan ayrıldı...İnşaallah bizlere ve sizlere şefaatci olur... Bu vesile ile; acımızı paylaşan ve dualarıyla bizlerle olan tüm yürek dostlarıma selam, dua ve teşekkürlerimizi sunarım… O`na ve tüm geçmişlerimize Fatihalar daim... Kadir Çetin |
GİTTİ!..
Gidiyorum ben dedi, yürekler yakıp gitti
Sel oldu özümüzden su gibi akıp gitti
Gitti veda etmeden söz kesilmiş ecelle
Kar da açan o gülü, saçına takıp gitti
Yârine meftun belli arkasına bakmadı
Acelesi var imiş, bir anda çıkıp gitti
Kesilmişti bileti, gidecekti besbelli
O kutlu yolculuğa duvarlar yıkıp gitti
Yaşı daha küçüktü, güzeller güzeliydi
Demek ki bu dünyadan erkenden bıkıp gitti
Yaş döktü yedi düvel, dokunduğu bam teli
Ardına şimşek gibi bir selam çakıp gitti
Aşk acıymış sevdiğim yar gözleri sürmeli
Göçen turnalar gibi, yuvadan çekip gitti
O bir nazlı kelebek, nadir açan bir çiçek
Cennet gibi, misk gibi, gül gibi kokup gitti
Rahmet yağdı göklerden dua, zikir, gözyaşı
Geride kalanlara müjdeler ekip gitti
Rayet idi Su idi, Fatma Rayetsu idi
Yaralı ceylan gibi taşlardan sekip gitti
Meftun ve Meftune’ye canözü Sueda’yı
Emanet etti sonra boynunu büküp gitti…
…
O öyle bir kızdı ki, nasipli doğdu, nasipli yaşadı, nasipli gitti… Zaten gidecekti hiç değilse dünya kirlerine, çamurlarına bulaşmadan gitti…
…
Dünyaya 5 Ocak 1995 de merhaba demişti… Kardeşi Sueda’yı karşılarken takvimler yine 6 Ocak 2004’ü gösteriyordu… 2 Nisan 2008’de her zamanki gibi sabah tam vaktinde okuluna gitmiş, arkadaşıyla birlikte okul çıkışında, karşıdaki okulun kaldırımlarında yürürken eve gelmeyi hayal ediyorlardı…
İşte ne olduysa o anda oldu… Zamanın durduğu, sözün bittiği, rızkların tükendiği, akılların alamayacağı o olay gerçekleşti… Üzerinde yürüdükleri kaldırım resmen çökmüş, çökme neticesinde karşı okulun duvarı da üzerlerine devrilmişti… Yarı bellerine kadar battıkları kaldırımda can havliyle arkadaşını kurtaran 12 yaşındaki Fatma Rayetsu Çetin, yıkılan duvarın altında kalarak dört gün sürecek hayat mücadelesini yoğun bakım destek ünitesine bağlı olarak onlarca, yüzlerce, binlerce sevenlerinin dua ve gözyaşlarıyla devam ettirdi…
Ve sonunda 6 Ocak 2008’de, bir gün ayrılacağı bu dünyadan veda edip, ebedi mekânına göç etti…
DEFİN’E; Evliya kabirlerinin yanında ayarlı yerine kondu… O gün bütün seven yüreklerle birlikte, Nazilli’de ağladı… Gökler bile ağladı…
Onu öyle bir kalabalık uğurladı ki, o sağlığında “acaba bana bir şey olsa gelen olur mu? Beni seven var mı ki?” diye ifade ettiği merakını da böylece gidermiş oldu…
Aradan tam bir sene geçti… Ateş düştüğü yeri yakar… Annesi, babası ve küçük kardeşi ve de onu tanıyan, tanımayan binlerce yürekte ayrılık acısı hiç dinmedi…
Evet… O Şehit gitti… Gelin gitti… Seyyidlere yar oldu… Kimse böyle bir düğün görmedi… Kar gülünü sayfasına asıp öyle gitti… Dünyadayken tanıdığı büyüklerinin, sevdiklerinin yanına yine seve seve, koşa koşa gitti…
O şimdi öyle bir yerden kendisine dua gönderenlere öyle dua ediyor ki, onu tanıyanlar, dua edenler yaşadı, bayram etti…
…
Bir baba olarak bu satırları yazmak ne kadar zor olsa da, içimdeki buruk sevinci siz değerli gönül dostlarımla paylaşmak istedim…
Dualar ve Fatihalar O’na ve tüm sevgiyle bu dünyadan ebedi yolculuğa uğurladıklarımıza olsun…
Güle güle Şehit Kızımız Fatma Rayetsu, Güle güle… Hepimize şefaatçi ol… Annen ve kardeşin Sueda’nın rüyalarına izin alarak arada da olsa gel emi… Babanı da unutmazsan sevinirim gül kızım…
Baban;
Kadir Çetin 06.04.2009 Nazilli