VEFASİZ GÖNÜL
Sararan yaprak gibi
Soldum baharı unuttum Yazımı görmeden kaldım Bir hırs uğruna yandım Külüm nerden kaldın Soran olsa Savruldum kum gibi Canımdan can gitti Hayatım nerde kaldı Yaktılar küle dönderdiler Meğer bir vefasizin Eline düştüm İnandım Yandım küle döndüm Uslanmaz oldu gönül Susamış sevgisine Yandı kül eyledi gönül Mecnundu görmezdi kendini Deli divane olmuş çöldeydi Kerem gibi dağları deldi Meğer bir vefasıza düştü Yandı kül eyledi ,kül eyledi Hak eyledi. |