Kutsama
Kutsama
Sen kalbimde sürgün bir çarpıntıydın Ben kendimde kalamayan firari bir aşık Bu yürek yangını bende seninle büyüdü’ Ben sana gelen yokuşları çıktıkça Sen her seferinde yolumu çıkmazlara vurdun… Aynı kulvarda koşuyorduk ya Farklı engeller vardı önümüzde Ben yokluğu kovalıyorken! Sen okyanuslara salmıştın yüreğini! Çok geç vardık birbirimizin farkına’ Ki yüreğimiz çoktan karadeniz de vurgun yemiş… Şimdi sensizliğin dalgasına düşmüş gönlüm Hasretin savruluyor çırıl çıplak her hücremde! Ünye sahillerinde’ Gönül yangınları mı kutsuyorum Aşk bu sevgili’ yanmak var küllenmek yok.. Abdullah Oral |