Ağlama Anam!
Ağlama fedakàr kadın!
Akan gõzyaşlarìn; Yûreğime damlar Dizelerimde birikip canımı yakar. Ûstû başı yok ki, Çırılçıplak kalbim donar... Sırılsıklam giysiler kokunu çalar Ellerim titrer,kalemim sızlar Ûşûtûr kûçûçûk bedenim, Yanlızlığa yatar... Ağlama Anam! Sen ağlarsan; Gûneş batıdan doğar Yıldızlar kararır Sõner gûnsûz ışıklar Bu boşlukta sel olur anılar... Sen gidersen; Hiçliğim korkar kendi gõlgesinden... Sen sakın korkma kendinden Dûşûnme ıslanmış şiirleri... Elbet yağmurdan sonra, Gõkkuşağı çıkar... |