YİNE GÖRSE GÖZLERİM

En güzel çağımdayken kara günler başladı
Şu zavallı yüreğim ne hüzünler yaşadı
Felek hiç acımadan gece gündüz taşladı
Yıllar boyu omuzum gam yükünü taşıdı

Kurudu gönül bahçem gül olup açamadım
Şu karanlık bahtıma bir ışık saçamadım
Kanatsız kuşlar gibi çırpındım uçamadım
Kadere mahkum oldum yol bulup kaçamadım

Zalime naçar düştüm hep sevgini aradım
Zulmün harmanlarında günden güne eridim
Yollarım dikenliydi kader dedim yürüdüm
Sana kavuşamadım yarım kaldı muradım

Bülbül figan eyledi soldu gül ve çiçekler
Mısralara döküldü işte acı gerçekler
Hayalde mi kalacak senli olan dilekler
Mahşerde olsa bile bu yürek seni bekler

Üstümden atamadım hain düşen gölgeyi
Bilsen ne çok özledim sendeki o ilgiyi
Yazımı silmek için bulabilsem silgiyi
Yine görse gözlerim sendeki o sevgiyi

Zeynep EROĞLU