Hiç kimsenin gidişinden korkmadım ben.....
Çünkü beni sarıp sarmalayacak bir babam vardı...
Gözyaşlarımın yere değil.......
Omuzuna düşmesini sağlayacaktı......

Hiç kimsenin gidişinden korkmadım ben...
Çünkü beni her yere düştüğümde.......
Yerden tekrar kaldıracak bir annem vardı...
Dizlerinde saçlarımı okşardı.....
Acım dinene kadar...

Hiç kimsenin gidişinden korkmadım ben....
Çünkü benim beni hep haklı görünecek bir kardeşim vardı......
Ablam yapmışsa bir bildiği vardı diyen....
Beni hatalarımla seven....

Hiç kimsenin gidişinden korkmadım ben....
Ben yanlızım diye bütün günlerini bana ayıracak dostlarım var benim.......
Benimle ağlayıp...
Benimle gülen dostlarım.
Var benim.

İşte bu yüzden hiç korkmadım ben...
Bu dünyada beni bu denli....
Seven insanlar varken...
Delilik olurdu gidenlerin ardından üzülmem..