Ah Be İstanbul Sahip Çıkmadın Aşkımıza
sevgiliye hasret yangınlarındayım
çaresizliğime çaresizlik ekliyor biçare yüreğim melankolik serzenişlerde İstanbul yüzüm gülmüyorsa nedeni sensin nice büyük aşka kucak açtın sardın sarmaladın korudun aşıkları gözden ırak köşelerinde bir biz mi fazla geldik sahipsiz bıraktın aşkımızı onunla sende olmak vardı şimdi Emirganda ince belli cam bardaktan çay içerdik göz göze konuşarak koklaşarakada vapurunun güvertesinde sarmaş dolaş olurduk karşımızda boğaz köprüsübiz iki aşık dakikalarca öpüşürdükel ele diz dize biz bize bir elimi atıp ta omzuna kolu belimdeyürürdük onunla istiklal caddesinde bir tiyatro koltuğunda parmak uçlarıma değerdi dudakları öperdim doyasıya avuçlarını ah be İstanbul bir biz mi fazla geldik sahipsiz bıraktın aşkımızı |