DELİ GÖNÜL
İnersin de deli gönül inersin
Sende bak yorulur bana dönersin Ateşsin de yüreğimde yanarsın Söner sinde deli gönül söner sin Uçardın hep yükseklerden yükseğe Konmazdın hiç tepelere tümseğe Naz edipte hakkın var mı küsmeye Susarsın da deli gönül susarsın Hemi yazın geçti hemi baharın Duman sarmış başın görünür karın Ne hale düşmüşsün gör hele varın Pus arsın da deli gönül pus arsın Mayil mayil bakar oldun yüzüme Oturmuş Azrail göğsün düzüne Sararlar senide kefen bezine Sende herkes gibi sessiz dönersin Hasan’ım kapanır senin de yolun Tutup kucaklasa dünyayı kolun Oynanır sahnede de acı bir oyun Bezersin de deli gönül bezersin |