Ben körmüyüm?
Ben körmüydüm?
Belki de kör,
Belki körüm.
Belki kördüm..Gerçeklerin rehin aldığı.
Gözlerinin açık ama göremediği bir rehine,
Bir bağnaz.

Gözlüklerimin düşürüldüğü ıssız bir sokak,
Kullanılmamaya maruz bir cadde kenetledi görürlüğümü.
Çıplak ormanın sarmaşıkları düğümlerle düğümlediği,
Kör düğümlerle..

Lameller kızdı bana,
Çerçeveler sürgünde.

Bulutlar sardı irislerimi.
Bombardımanların kara pelerinleri kuşattı kirpiklerimi..

Ya göremiyorum,
Ya da görmezden geliyordum.

Belki gerçekler sandıklarda kilitlenmiş,
Fiskoslar hapsetmişti..
Belki de gerçekler kilitlemişti sandıkları,örtmüştü fiskosları.

Ne kamış uzatırdı görememezliğin kehanetini,
Ne de asırlar çürütürdü gerçeğin maskelerini..

Süremedim o merhemi gözlerime..
Takamadım gözlükleri..
Belki de çocukluğum,
Egolarımı cilalamıştı sulu boya fırçalarıyla.

Ondan olabilirdi görememezliğim.
Ondandı hep ebe vaziyetlerim.
Hem kör,
Hem de ebe..

Her ebelemek için didiştiğimde,
Dizlerimin kabuk üstüne kabuk bağlayışıydı,
Yenilgiyi kabullenemeyen
Bir KöR EbE..

Almira Evin Yıldırım
(07.09.2016)ÇARŞAMBA