ESKİ OCAKLARVirane demeye dilim yetmiyor Bahçedeki gülde bülbül ötmüyor Bacasından duman bile tütmüyor Vurgun artık bizim eski ocaklar Suları kurumuş, berrak akmıyor Kimse ocağını gelip yakmıyor Yıkılan yerine çivi çakmıyor Yorgun artık bizim eski ocaklar Hep serin olurdu cevizin dibi Ayran dağıtırdı teyze ve bibi Sanırdın her köşe bir Cennet gibi Dargın artık bizim eski ocaklar Köyde çalışırdı hepsi de yiğit Dere kenarında kurumuş söğüt Yaşlılar gençlere verirdi öğüt Kırgın artık bizim eski ocaklar Şair Günaydın’ın tükenmez derdi Gün geldi okudu kemale erdi Herkes birbirine yardım ederdi Durgun artık bizim eski ocaklar Ferhat GÜNAYDIN Emekli Öğretmen - Giresun 08 Eylül 2016 |