Tanımsızlığın ölçüt bildiği ve anlık bir ikrarda sararmışken…
Yüz görümü bir cesaretin boyunduruğunda;
Belki de hiçlik denen zaman biriminde.

Öyle ya; zamansızım ve ansız,
Söz gelimi sırasız bir vakitim:
Yetmedi, direnen bir askerin siperine sinen kan ve gözyaşı;
Sükûtun özlemine riayet eden akılsız başının
Ayak seslerine vakıf iken yeryüzü ve beşer,
Yolun bitiminde gerisin geriye kaçan…

Tufanlara karışan hülasa imgeler ki nasiplendiği kadarına
Pek de itibar etmeyen.
En akılsız indin en muteber gölgesine
Asıp da beyaz bayrağını,
Kan kırmızısı üstüm başımdan mütevellit bir rotada
Ölümü bile teğet geçen yalnızlığın o derin sancısı.

Söz bir Allah bir demekten gayrı neyi sindirmeli yürek?
Nedir olmazın oluru bir cümleye yüklediğimden çoğunu
Sırtlamışken o münafık gözyaşı…

Seğirttikçe ve seyreldikçe ışık,
Huzurun biteviye tınısına maşuk bir bedelle örtündüm madem
Dünden beri;
Islakların kurumadığı ödemediğim kefaretin
Boyunduruğuna yığılı rahmeti de
Şükür bilip…

Yok gayrisi;
Hem de yok benden başkası:
Sızan ve sezen ruhun inkılâbı şu devrik beyanatı yüreğin
Kıpraşan hangi cemreye sığınmalı?
Ötesizliğin makbul tınısına rağbet ettiğimden öte
Sanrılardan örülü bir reçete benimki:
Sev ve asla vazgeçme demek olsa da işin aslı,
Kılıksız bir şiire mi verilmeli paye?
Hem de en afilisinden bir dizeye bel bağlayıp
Sancılanmazken önce iken şairin güncesi?

Isındığım belki de haylice ıslandığım;
Haybeden bir imgede boğulmayı maharet bildiğim…
Sevmeden de ölürüm en batıl tümce:
Sevmeleri birbirine zincir eylediğim.

Söz gümüşse sükût en derin söylen;
Gömülmeyi arz ettiğim hangi şiir ise;
Sona ramak kala
İstikbali yine tevafuk yüklü bir yürekte
Boş vermişliğimin külfeti nasıl da hemhal ve muteber bir tantana.
Kırılmayı aşka yeğledim.

Kıskandığım sadece arsız cümlelerim;
Hani ötelerden yağan rahmetin kucağında
Ve aşka âşık o beynamazı yok sayanlara inat.

Tüm İslam aleminin ve sevgili gönül dostlarımın Kurban bayramı mübarek olsun.

En içten sevgi ve selamlarımla efendim...