ben senin gönlüne düştüm,
düştüm,
düş oldum
Düşüm oldun...

(senin) Gül’ün

aç susuz kalmış bu gül
ayazda üşütmüş bu gül
bir damla sevgi der bu gül
hem maşuk sevsin der bu Gül
biraz kırgın olur bazen
biraz hırçın
biraz huysuz
biraz nazende
sevimliyimdir de der
tatlıyımdır da
on parmağımda on marifet der
hem garip Gül
biraz sevsen ne olur?
biraz biraz kokuma bulansan
biraz ıslansan gözyaşımla
biraz biraz aşığım desen
yeter
biraz sevgimi hisset
yetmez benim ol tek benim ol maşuk der
kimseyi sevme benden başka kimse
sarmasın ne bacı ne yiğen ne qardaş ne arkadaş
kolların benim sinen benim
ömrüm senin...
senin bu ömür der, (mi?)
içimde kopan fırtınalar
şimşekler senin şehrine
senin toprağına yağmur olmadı mı?
niçin benden habersiz
beni hiç bellersin der !!!!
sen hiç değilsin ki
sen maşuk oldun kaç zamandır içimde sen
ömrüne sermeye can besliyorum
Gül,sün sen,
istemem kimseler
demesin gülüm
kimseler demesin kokunla açar bahar
benmişim gibi bakma da kimselere
ve dalıp gitme bensiz hayallerle
istemem, demesin kimseler sana gülüm...

16715