Yol boyu onu düşündüm.Dün gördüm onu. Akşamüstü olmuş, dönerken çarşıdan. Tanımıştı. Durdu bana baktı, kalın camlı gözlüğünün altından Biraz, konuştuk oradan buradan Sonra. Dertlendi bana, çoluk çocuktan. Mutsuzdu. Belliydi, erken ağarmış saçlarından. Yüzleri kırışmış, yanakları çökmüştü. Amma hala, güzeldi gözleri, Ve! Gülümseyebiliyordu, en azından. Geçmişi konuştuk. Kısaca. Ne kadar, konuşulabilirsek durduğumuz bu yolun ortasında! Görüşelim dedi bana. Yine koşalım dedi. Der demez, donup kalmışım orada. Ayrıldık. Ve! O devam etti yoluna, ben gittim kendi yoluma Yol boyu hep, onu düşündüm. Çünkü! Onunla olan, anılarım geldi’ de aklıma. 07 Eylül 16 Ahmet Yüksel Şanlı er |
Ellerinize sağlık.
Esen kalınız...